“Bomen. Hout. Stengels. En een vogel die onderweg is naar een boom – magnifieke foto trouwens vind ik - … Heel veel takken, heel veel hout, heel veel groen en heel veel beweging en een piepklein stukje lucht linksboven. Prachtig hoe een rechthoekige afbeelding, eindeloze fietstochten met wind tegen op kan roepen … “ (met dank aan Nico Dijkshoorn, tijdens de opening van eARTH)

Inside out I (2010 - 2014)

Zowel in de series Inside out I als Inside out II speel ik met de verschillende betekenissen van het woord natuur. Door middel van (abstracte) natuurbeelden probeer ik weer te geven; het innerlijk, de gemoedstoestand en herinneringen. In die zin zijn alle beelden die ik maak zelfportretten.

Inside out II (2010 - 2012)

Met Inside Out II werk ik drie thema’s uit. Verleden, Heden en Verlangen. Verleden – serie van beelden over de duistere, intense, angstige, depressieve natuur. Heden – serie van beelden over een hectische, soms overprikkelde, uitbundige natuur. Verlangen – serie beelden over rustige, stille en zachtaardige natuur. Belangrijke inspiratiebron voor Inside out II was het werk van de Japanse fotograaf Masahisa Fukase, ‘Solitude of Ravens’.

Keeping things whole (poem by Mark Strand)

After running (2015 - present)

We all have reasons

for moving.

I move

to keep things whole.

“After running” is gedeeltelijk geïnspireerd op het boek van antropoloog/filosoof Ton Lemaire “Met open zinnen. Natuur, landschap, aarde”
Voorjaar 2015 ben ik gestart met “slow running” in mijn buurtpark. Dit was voor mij een noodzaak om mijn balans te herstellen en is nog steeds een noodzaak om de hervonden balans te bewaren.
Na het joggen staan al mijn zintuigen wijd open. Vanuit deze sensitieve openheid ben ik foto’s gaan maken met mijn mobiele telefoon. Adembenemend mooi is het in mijn park, door alle seizoenen heen, in een constante cirkel van leven, dood en leven. “After running” is een doorlopend project en kan op Facebook en Instagram gevolgd worden.

Eleven days at sea (2014)

When I walk

I part the air

and always

the air moves in

to fill the spaces

where my body’s been.

De zee haar weidsheid, haar eindeloze niets, de betoverende grijstinten. Ik ervaar uitkijkend over de zee het gevoel van oneindigheid en het gevoel dat alles beweegt in een continue ritme.

“Mystery of mysteries, water and air are right there before us in the sea. Every time I view the sea, I feel a calming sense of security, as if visiting my ancestral home; I embark on a voyage of seeing" (Hiroshi Sugimoto).

Silent nature (2012 - 2015)

Die jüngste Serie der niederländische Fotokünstlerin Marian Haringsma eröffnet die “stille Natur” (silent nature). Mit einer ganz ähnlichen Serie wurde sie an der Amsterdamer Fotoakademie examiniert und doch geht sie mit ihren neuen Bildern noch weiter in die Reduktion und sie wirken noch betörender.

Golden und sanft schimmert das Sonnenlicht durch die weisliche Wasseroberflache und gibt einen ausschnitthaften Blick auf die Wasserpflanzen frei. Durch die Lichtbrechung wirkt das Wasser, als wäre es leicht trübe. Ebenso könnte es sich um Nebelschwaden handeln. Lediglich die Pflanzenarten und ihre gemeinsame Neigung in der Strömung verraten, dass sie nicht nebliger Lift wachsen.

Jeder Pflanzensorte widmet Haringsma ihr eigenes Bild, in dem sie Ihr Wesen entfaltet. Auch zeigt sie diese nie Formatfüllend, sondern als Aspekt. Es ist, als würde die Pflanze wie etwas Geheimnisvolles und Kostbares für einen flüchtigen Augenblick aus ihrem Schatten auftauchen, um sogleich wieder zu verschwinden.

Die betörenden Aufnahmen vermittelt etwas von dem wunderbaren Gefühl, das einem unter Wasser wiederfahrt, wenn man in diese Stille eintaucht und dort Schwere- und Zeitlosigkeit spurt.

Darauf spielt der Titel der Serie an. So verbildlicht Haringsma in der Fotoreihe ihren achtsamen, sensiblen und einsamen Blick auf die Natur, ihre Sehnsucht nach Schönheit, Stille und Sanftheit. Hiermit beschenkt sie den tief beeindruckten Betrachter.

Ingrid Gardill (tekst bij publicatie Internationale Kunst Heute 2016)

Searching for a sense of belonging (2016 - present)

Work in progress

Het project Searching for a sense of beloning is een persoonlijke visuele verkenning van het gevoel van verbondenheid met je omgeving, maar ook met jezelf.
De natuur en de manier waarop alles steeds weer herhaalt wordt, het veranderende tijdsbesef in het landschap, geeft mij dat gevoel van verbondenheid. Het staat haaks op het mensen-idee dat alles maakbaar is, waardoor ik juist een gevoel van vervreemding ervaar.
Searching for a sense of beloning gaat in die zin ook over de huidige tijd waarin we leven, zoveel mensen zijn op drift en worstelen met hun gevoel van verbondenheid.

Marian Haringsma Photography